Een kraai maakt een draai en verandert zijn vlucht Een mens met een wens, kijkt omhoog, met een zucht. Twee mussen kussen, vol hartstocht de aarde En jij bent tegen mij, (de laatste tijd), niet meer aardig... Waarom? De regen valt tegen, de straten zijn nat ’t is zeven na negen en ik ben het wachten zat. Twee handen, niets omhanden, zoeken warmte, bij een kop En de ruit weerspiegelt fruit en het wachten. Waarop? Ja, Waarop? Om ’t even hoe ’t leven het einde verzint Een afscheid begint van zodra iets (nieuws) begint. Laat stromen je tranen Tril de pijn uit je lijf En hou op jezelf te blamen Je was alleen maar tijdverdrijf. Een kraai maakt een draai en verdwijnt in het zwart Een mens met een wens (kijkt), onbeweeglijk, verward. Twee zinnen verzinnen, de vraag die zich stelt Maar diep hier vanbinnen, daar wist ik het, Weet ik het wel! Om ’t even hoe het leven het einde verzint Een afscheid begint al van zodra iets begint. Laat stromen je tranen Tril de angst uit je lijf En hou op jezelf te blamen Dat is alleen maar tijdverdrijf. Tekst en muziek: Jo Huylebroeck
Een reactie achterlaten