Heb jij mij al gezien,
Niet meer om aan te zien !
Zie me gaan, zie me staan
Ik waggel als een eend…
niet meer om van te houden.

Het klopt steeds vaker als ik in de spiegel kijk
’t is waar, ze zeggen dat ik op zo’n opa lijk
En dan gaat het niet over (die) grijze haren
Maar diep daaronder, ‘k kan het niet verklaren:

Hoe is die dikke buik daar (ooit zo) komen hangen
En tegelijkertijd dat eeuwig snoepverlangen,
Die stress op ’t werk, alweer een kilometer
‘macadam-asfalt’ naar huis terug; ‘t loopt voor geen meter.

wat kan ik er aan doen,
de vraag van 1 miljoen
Zie me gaan, zie me staan,
Ik waggel als een eend,
niet meer om bij te houden.

Dus neem ik dan zo’n voordeelproefabonnement
En onder leiding van zo’n jonge-helden-vent
Met ogen die zeggen: “krijg ik die opgelapt!”,
Zo komen lachwitte tanden mijn verval toegestapt.

Zodus, we gaan dat jarenlange vet verbranden,
Maar eerst nog even alle data/logbestanden,
Dus leeftijd, lengte en gewicht zonder kleren,
ach man, krijg toch de klere…

Moet ik dit echt gaan doen?
Nog liever met pensioen !
Zie me gaan, zie me staan
Glimmend als een walvis,
In pekelzweet en zouten.

Ik stoot, ik stamp, trek en klooi wat met gewichten
Ik ren de sappen uit mijn spieren en gewrichten
Ik stap wat breder om meer mannelijk te lijken
Maar alle spiegels rondom rond doen iets anders blijken...

Te midden al die buiken, borsten, en die billen,
Dat zwetend zuchten en dat vleselijke trillen,
Met lange nagels, die gewichten zacht beroeren
Brengt z’ons allen – zonder dawe kijken – aan het loeren;

Heb jij haar ook gezien?
Geef jij haar ook een tien?
Zie haar gaan, zie haar staan
dartel als een eendje,
is ze zo om van te houden.

Alsof ik haar niet zie, alsof ze mij niet ziet,
Steek ik een tandje bij, daar naast haar op de fiets
Maar in mijn hoofd: op Braziliaanse (kiezel)stranden
Ligt z’allang, in mijn afgetrainde linkerhanden.

Ik schrik: dit had ik echt nooit kunnen verwachten
Hoe kom ik nu op die zwoel-stoere gedachten?
Ik kwam alleen maar om mijn spieren te versterken, maar ’t zijn vooral
mijn klieren, die harder zijn gaan werken.

Ik heb dat voordeelabonnement toch niet genomen
Maar ‘k ben wel tot een dieper inzicht gekomen
Met de juiste prikkel op het juiste moment
blijf ik ‘voor altijd eeuwig jong’
In het stoutste van mijn dromen,
- In mijn stoutste dromen…



tekst en muziek: Jo Huylebroeck
Illustratie: Teun Hocks

Illustratie: Teun Hocks

Website van Teun: http://teunhocks.nl/digital-work/